Kolonbia

Kolonbiako artista bisuala da Jose Rosero. Hainbat aldizkari, egunkari eta argitaletxetan argitaratu dituzte haren lanak. Era berean, erakusketak egin ditu Kolonbian eta Kolonbiatik kanpo, eta aintzatespenak lortu ditu Kolonbian, Italian, Mexikon, Japonian, Korean eta EE.UU. Bere ikerketetan oinarritutako tailerrak eta hitzaldiak eman ditu zortzi herrialdetan, eta Bogotako (Kolonbia) Casatinta espazioko zuzendaria izan da, ilustrazioa eta arte bisualak lantzen dituen etxe batekoa.

Roserorentzat artea hizkuntza bilduma bat bezala da, non hizkuntza bakoitza ikasi eta beste batzuekin elkarrekintzan aritzera eraman daitekeen. Hori dela eta, margolaritzan, marrazkigintzan, ilustrazioan, irakaskuntzan eta kultura-kudeaketan egin du lan, eskulturara, argazkigintzara eta arte eszenikoetara
hurbilduz. Roserorentzat artistak poliglota izan behar du, galdera batek erantzun bat baino gehiago izaten baitu beti, eta arteak arakatuz erantzuteko modu askotarikoak aurki daitezke.

Andrea Ganuza (Iruñea, 1988) Bere praktika artistikoa narrazio grafikoan eta marrazkian oinarritzen da, komikiaren hizkuntzaren mugen hedapenarekin esperimentatuz eta arte garaikidearen diziplina gisa ulertuz. Poesiatik hurbil dagoen hizkuntza eta umore zorrotza erabiliz, bere esperientziak erabiltzen ditu zeharkatzen gaituzten ardatzetan arreta jartzeko: arlo sozialean, politikoan eta emozionalean. Marrazkia hizkuntza denez eta testuinguruaren eragina duela abiapuntutzat hartuta, mundua ulertzeko modu ezberdinak bilatzen ditu etengabe Andreak. Jakin-min horrek mundu osoan zehar bidaiatzera eraman du, beka eta egoitza artistikoei esker. Bere lanean eragina izan dituzten tokietako batzuk Bartzelona, Bilbo, Bristol, Angoulême, Quebec, São Paulo eta Medellin dira, non "Atrviésame", bere lehen eleberri grafikoa 2023an autoeditatua.

Bere prestakuntza eta lana Akademiaren barruan eta kanpoan garatzen da, espazio ofizialetan eta kontrakulturarekin, grafikarekin, fanzinearekin eta DIYrekin lotutako jaialdietan txandakatuz. Bere marrazkiak Museo Reina Sofía, CentroCentro edo La Parcería (Madril), Fundación Suñol, Galería Policroma (Bartzelona), Azkuna Zentroa (Bilbo) bezalako espazioetan erakutsi dira eta Nafarroako Museoaren bilduman aurki daitezke. Bakarkako praktika artistikoaz gain, hainbat proiektu kolektibotan parte hartu du, adibidez, La Zurda espazio independentean, Iruñeko PUMPK Autoedizio Jaialdian, NENAZAS kolektibo feministan edo Medellingo (Kolonbia) Tormenta kolektiboan. Gaur egun Iruñean bizi eta lan egiten du.

Elizabeth Builes Medellinen jaio zen. Natura ikusizko narraziotik aztertzen jardun du. 2013an, Ilustrazioko Tragaluz Saria irabazi zuen, eta, sari horri esker, Melba Escobar idazlearen "Johnny y el mar" liburuan parte hartu zuen, zeinek Municheko (Alemania) Nazioarteko Gazte Liburutegian sartu zuten. Kolonbiako eta Latinoamerikako hainbat argitaletxetan argitaratu du. Bere laguntzaileek, Piñatak eta Carambolok, marrazki-egun luzeetan laguntzen diote eta itsaroten diote korrika egitetik etxeratzen denean.

Alejandro Moreno Marínek diseinu industriala ikasi zuen eta argazkigintzan espezializatu zen Kolonbiako Unibertsitate Nazionalean (2016). Liburuak editatu, arropa egin, objektuak diseinatu eta kaleak margotu ditu. Bere denbora guztia irudiaren aukera narratiboen, baliabide eta materialen esplorazioaren inguruan eman du. Erakusketa kolektiboetan parte hartu du Bogotan eta Londresen (2016, 2019, 2020, 2021, 2023 eta 2024), eta bakarkako erakusketetan Bogotan eta Medellinen (2023). Haren argazki-lana Photographic Museum of Humanity (2019), Revue 6 mois (Frantzia, 2021) eta Yogurt Magazine (Italia, 2020, 2021) argitalpenetan aipatu da.

Gaur egun, ehungintzako materialetatik abiatuta sortzen ditu artelanak. Fotoliburuen edizioan egindako lanari esker, irudien eta horiek jasaten dituen materialaren arteko interakzioaren bidez eraiki daitezkeen narratibekiko interes berezia garatu zuen. Kontzeptualizazio-prozesuak eta erabiltzen dituen bozetazio-metodoek praktika artistiko tradizionalekin, hala nola marrazketarekin edo pinturarekin, zerikusi handia duten arren, brodatua, ehuna eta patchwork bezalako teknikak erabiltzeak materialak zehaztutako aukera espezifikoak eskatzen ditu. Paper-zuntzetatik ehun-zuntzetara igarotzeak esan nahi du ezusterako prest egotea, ehunen izaerak berak baldintzatzen eta zehazten baititu irudiaren ezaugarriak.

Bere obra izandako sentimenezko esperientziaz elikatzen da; ez du gertaera edo arazo nabarmenetatik bilatzen, baizik eta egunerokotasunean dagoen ohiz kanpokoa arakatzen du. Interesatzen zaizkion gaien artean ikonografia erlijiosoa, kultura materiala eta produkzio grafiko herrikoia daude. Eguneroko materialetan eta tekniketan ekarpen garrantzitsua aurkitzen du bere lanak sortzeko, haien balio artistikoa berriro adierazi eta aplikatzeko eta haiekiko interakziorako modu berriak proposatuz. Tradizioz etxeari lotutako teknikak erabiliz, adibidez, brodatu eta ehuntzea, metodo horiei buruzko narrazio konbentzionalak zabaldu nahi ditu.

Alejandra Oviedo. Bogotan jaio zen, Kolonbian. Artista bisuala, bere eguneroko bizitzako istorioak, lekuak, objektuak eta pertsonak marrazten eta brodatzen ditu. Egiten duen guztian, eragin handia izan du bere herrialdeko kulturak, koloreek, musikak, janariak eta pertsonek. Brodatzeak asko eman dio, pazientzia izaten irakatsi dio, hariekin hitz egiten eta adierazten, jende berria ezagutzen, hausnartzen, barrua zaintzen eta aurkitzen.

Ilustrazioa eta brodatuak irakasten ditu Casatintan, eta hariaz bestelako materialekin esperimentatzen du, papera edo metala esaterako. Harea marraztea ere gustatzen zaio, eta gero oinekin ezabatzea.